Δευτέρα 26 Μαρτίου 2018: στο Πέραμα ψιλοβρέχει και εμείς ετοιμαζόμαστε απτόητοι για επίσκεψη στον Εθνικό Κήπο της Αθήνας. Το κέφι δε μας λείπει και αποφασίζουμε να απολαύσουμε τη βόλτα μας, ό,τι καιρό κι αν κάνει. Φθάνοντας στην Αθήνα διαπιστώνουμε ότι ο ήλιος μάς χαμογελά και η μέρα είναι υπέροχη. Συναντιόμαστε με τις μουσειοπαιδαγωγούς του Ελληνικού Παιδικού Μουσείου της Αθήνας, στη είσοδο του Εθνικού Κήπου, επί της Λεωφόρου Αμαλίας. Η θέα του Κήπου με τις Ουασιγκτόνιες, τις Γιούκες, τους πανσέδες, τα κρίνα και το ηλιακό ρολόι μας εντυπωσιάζει.
Καθισμένοι σε μαξιλαράκια κάνουμε τη γνωριμία με την κυρία Φανή και την κυρία Δόμνα, υπεύθυνες του προγράμματος.
Παρατηρούμε διάφορα αντικείμενα, ψηλαφώντας τα με τα χέρια μας: ένα ταριχευμένο ψάρι, ένα σφουγγάρι, ένα κάδρο με πεταλούδες, ένα κουκουνάρι, φύλλα, βελανίδια κ.ά. Στη συνέχεια τα ταξινομούμε σε δύο κατηγορίες: σε αυτά που ζουν στο νερό και σε αυτά που ζουν στη στεριά.
Αρκετά καθήσαμε... Καιρός να σηκωθούμε... Ο καθένας μας παίρνει από μια χάρτινη σακούλα. Ξεκινάμε τη βόλτα στον κήπο, φροντίζοντας να γεμίσουμε ο καθένας μας τη σακούλα του με ό,τι όμορφο και αξιόλογο βρει, χωρίς όμως να πειράξει κανένα φύλλο ή λουλούδι από δέντρο, μαζεύοντας δηλαδή μόνο ό,τι βρει στο έδαφος.
Ο περίπατος στον κήπο μέσω του εκπαιδευτικού προγράμματος, ξυπνά τις αισθήσεις μας, καθώς τα αισθητήριά μας βομβαρδίζονται από τα ερεθίσματα που υπάρχουν γύρω μας. Ζώα, φυτά, χρώματα, μυρωδιές, ήχοι, απτικά ερεθίσματα...κατακλύζουν τις αισθήσεις μας και μας κρατούν σε εγρήγορση, ενώ ταυτόχρονα το περιβάλλον αποπνέει μια ηρεμία που μας δημιουργεί ασφάλεια και γαλήνη. Είναι το ιδανικό περιβάλλον για κάθε παιδί, πολύ περισσότερο για τους δικούς μας μαθητές...
Βλέπουμε πολύ ψηλά δέντρα και με το σώμα μας ψηλώνουμε κι εμείς, για να τα ...φτάσουμε. Εντοπίζουμε μικρούς θάμνους και γινόμαστε και εμείς θάμνοι, μαζεύοντας το σώμα μας...
Παρατηρούμε τα γλυπτά που υπήρχαν στον κήπο. Τα ακουμπάμε και νιώθουμε την παγωνιά του μαρμάρου.
Ακουμπάμε με την παλάμη μας το χώμα και τον κορμό των δέντρων και νιώθουμε τη διαφορά από το μάρμαρο.
Σταματάμε ακούνητοι και σιωπηροί για να ακούσαμε το θρόισμα των φύλλων και τη φωνή του αέρα ανάμεσα στα κλαδιά και τα φύλλα των δέντρων. Η κυρία Φανή βάζει στη φούχτα της, ξερά φύλλα, τα σφίγγει δυνατά και αυτά... φωνάζουν καθώς διαλύονταν και γίνονταν μικρά κομμάτια.
Μετράμε την περίμετρο του κορμού ενός μεγάλου δέντρου, κάνοντας κύκλο γύρω του... Χρειάζονται 7 άνθρωποι για να το αγκαλιάσουν. Θα είναι σίγουρα μεγάλης ηλικίας...
Μυρίζουμε τα τριμμένα φύλλα, τη φλούδα κάποιων δέντρων και τους καρπούς τους.
Όλα στον κήπο έχουν ταυτότητα. Κάθε φυτό και δέντρο έχει το δικό του άρωμα, το δικό του χρώμα, τη δική του υφή και βέβαια το δικό του όνομα, γραμμένο, κάπου-κάπου, σε πινακίδα πάνω στον κορμό του αλλά και τη δική του ...προέλευση (τόπο καταγωγής). Όλα μεταξύ τους διαφορετικά αλλά δεμένα και συνταιριασμένα πολύ αρμονικά.
Παρατηρούμε τα ζώα του κήπου: τις νεροχελώνες, τα κουνέλια, τα αγριοκάτσικα, τα παγόνια.... Περπατάμε σαν χελώνες, πηδάμε σαν κουνέλια, τρέχουμε σαν αγριοκάτσικα...
Η φύση μας γοητεύει, μας ...εκπαιδεύει... μας ηρεμεί... Χωρίς να το καταλάβουμε, ο περίπατος στον κήπο φτάνει στο τέλος του, γιατί πρέπει να επιστρέψουμε στο σχολείο.
Παίρνουμε και τα ... δώρα μας..., μια τσαντούλα με πρωτότυπα παιχνίδια για κάθε μαθητή (μια μαράκα, ένα χωνί, ένα μπαλάκι αναπήδησης και ... φαντασία).
Εκτός όμως από τα δώρα, επειδή ο χρόνος δε μας φτάνει για να κάνουμε κατασκευή, παίρνουμε και ... schoolwork. Θα δουλέψουμε στο σχολείο με τους θησαυρούς που μαζέψαμε από τον Κήπο. Με όλους αυτούς τους θησαυρούς είμαστε ήδη.. πάμπλουτοι... σε έμπνευση και ιδέες.
Την επόμενη μέρα στο σχολείο, απλώνουμε τους θησαυρούς μας. Επιστρατεύουμε τη φαντασία μας και φτιάχνουμε το δικό μας δέντρο. Ο Γ.Χ. λέει: "Το δέντρο της αγάπης είναι έτοιμο." Και το κρατάμε ως τίτλο του έργου μας.
Όμως οι θησαυροί μας είναι πολλοί ... Έτσι δημιουργούμε ένα μικρό διακοσμητικό.
Ο Α.Β. έχει μια εξαιρετική ιδέα. "Όσα κομμάτια περισσεύουν, να τα βάλουμε στον κήπο του σχολείου μας." Έτσι τα εντάσσουμε πάλι στο φυσικό τους περιβάλλον. Αυτά θα μας θυμίζουν πάντα την "καταπράσινη βόλτα" μας στον Εθνικό Κήπο.
Ευχαριστούμε το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο για το υπέροχο πρόγραμμα που μας πρόσφερε και τις κυρίες Φανή και Δόμνα.
