Σήμερα είχαμε στο σχολείο μας ένα διαφορετικό … μάθημα. Είχαμε προσκεκλημένη την κυρία Ναζού. Στο πλαίσιο του προγράμματος «Συνάνθρωπος, ένα+στη λέξη "ΑΝΘΡΩΠΟΣ": +ΥΠΑΡΧΩ, +ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ, +ΕΙΣΦΕΡΩ» είχαμε προγραμματίσει να καλέσουμε κάποιον πρόσφυγα και να μάθουμε για τη ζωή του. Η κυρία Ναζού ήρθε στο σχολείο μας φορτωμένη με γλυκά.
Οι μαθητές την βομβάρδισαν με τις ερωτήσεις τους (για την προετοιμασία κάποιων ερωτήσεων, είχαμε αφιερώσει την προηγούμενη μέρα ένα διδακτικό δίωρο):
Έτσι μάθαμε ότι η κυρία Ναζού είναι από το Χαλέπι, τη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας. Ήρθε στην Ελλάδα όταν ήταν 20 χρονών. Δεν εργάζεται έξω από το σπίτι γιατί με τις δουλειές του σπιτιού και με τρία παιδιά δεν έχει καθόλου χρόνο.
Το μεγάλο της πρόβλημα ήταν η γλώσσα. Συγκεκριμένα είπε: «όταν ήρθα εδώ έκλαψα γιατί ένιωθα τη δική σας τη γλώσσα σαν μια αλυσίδα γύρω από το λαιμό μου, που με έπνιγε. Πρέπει να έχεις πείσμα, να θέλεις κάτι πολύ ...» Προσπάθησε λοιπόν πολύ και έμαθε ελληνικά και μάλιστα χωρίς να πάει σε κάποιο σχολείο, μόνη της ακούγοντας ράδιο και τηλεόραση και επικοινωνώντας με τους γύρω της. Είπε: «». Σε αυτό τη βοήθησε και η προηγούμενη σπιτονοικοκυρά της, όταν έμενε στα Καμίνια. Μας μίλησε για εκείνην με πολύ συγκινητικά λόγια, τονίζοντας πόσο την αγαπούσε. Εμείς διαπιστώσαμε ότι μιλάει πολύ καλά ελληνικά.
Είναι μητέρα τριών παιδιών, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα. Γνωρίζει τους μαθητές μας και το σχολείο μας από τότε που τα παιδιά της φοιτούσαν στο 9ο Νηπιαγωγείο Περάματος και συνεργαζόμασταν στο πλαίσιο διαφόρων προγραμμάτων σχολικών δραστηριοτήτων.
Ταξίδεψε με την οικογένειά της στη Συρία πριν 7 χρόνια, θέλοντας να μείνει εκεί αλλά οι συνθήκες δεν της το επέτρεψαν. Της λείπουν πολύ οι δικοί της. Οι γονείς της, τα αδέλφια της, όλοι οι συγγενείς της είναι εκεί. Έχει 11 αδέλφια και η ίδια είναι προτελευταία στη σειρά (συνολικά 12 παιδιά: 4 κορίτσια και 8 αγόρια).
Η μαντήλα είναι μέρος της μουσουλμανικής θρησκείας. Οι άνθρωποι μερικές φορές την κοιτούν επίμονα αλλά δεν την πειράζει πια. Της αρέσει αυτό το ντύσιμο. Εμείς ομολογουμένως βρήκαμε το ντύσιμό της πολύ κομψό.
Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Συρία, όπως ανάμεσα σε όλες τις χώρες. Έφυγε από τη Συρία στην αρχή του πολέμου. Οι πρώτοι νεκροί ήταν από την περιοχή της, το Χαλέπι και μάλιστα σκοτώθηκε και ένας ανιψιός της 17 ετών. Τα προϊόντα είναι πολύ ακριβά, γιατί το νόμισμα έχει υποτιμηθεί. Πολλοί έφυγαν για να γλιτώσουν, για να έχουν καλύτερη ζωή… «Ποιος αφήνει το σπίτι του και φεύγει, αν δεν κινδυνεύει σε αυτό;»
Αν η κατάσταση στη Συρία ήταν καλή, θα της ήταν δύσκολο πια να γυρίσει πίσω. Ήρθε πολύ νέα στην Ελλάδα και μεγάλωσε εδώ. Έχει πια συνηθίσει ... Τα παιδιά της δε θέλουν καθόλου να επιστρέψουν στη Συρία γιατί νιώθουν την Ελλάδα πατρίδα τους.
Μαγειρεύει συριακά και ελληνικά φαγητά και της αρέσει η μαγειρική. Τα συριακά φαγητά έχουν άλλα υλικά. Μας υποσχέθηκε να ετοιμάσει κάποια μέρα ένα συριακό φαγητό και να μας κεράσει.
Η ευγένεια και η γλυκύτητα της… μας κατέκτησε αμέσως. Τα παιδιά είχαν ετοιμάσει μια κάρτα για να την ευχαριστήσουν. Την πήρε στα χέρια της φανερά συγκινημένη.
Η κυρία Ναζού απαντούσε στις ερωτήσεις μας όχι μόνο με λόγια αλλά και με τα μάτια, με ένα βλέμμα γεμάτο γλυκύτητα και ζεστασιά. Την ευχαριστούμε από καρδιάς. Και ευχόμαστε να έχει πάντα όμορφες αναμνήσεις και θετικές εμπειρίες από την Ελλάδα.
