Γυρίζοντας από τις διακοπές του καλοκαιριού διαπιστώσαμε με μεγάλη μας χαρά ότι τα σταφύλια στην κληματαριά του σχολείου είχαν ωριμάσει και κανείς δεν τα είχε πειράξει. Ήταν πράγματι βιολογικά: αψέκαστα και χωρίς καθόλου λίπασμα. Το μόνο που κάναμε ήταν κομποστοποίηση κοντά στη ρίζα του κλήματος. Νόστιμα όσο δε φαντάζεστε!!!
Τα τρυγήσαμε και τα πλύνουμε για να τα φάμε. Αλλά επειδή είχαν κουκούτσια, σκεφτήκαμε να τα περάσουμε από τον αποχυμωτή και να αξιοποιήσουμε εκπαιδευτικά το μούστο. Στο διάστημα της πρώτης εβδομάδας μετά το άνοιγμα του σχολείου, με αφορμή την κληματαριά, κάθε τμήμα ασχολήθηκε με το αμπέλι (κλήμα -σταφύλι). Η κυρίια Νάντια με τους μαθητές της κατώτερης βαθμίδας έφτιοξαν και χρωμάτισαν σταφύλια.
Ο κύριος Δημήτρης με τους μαθητές της Ανώτερης και Μέσης βαθμίδας με τη βοήθεια του διαδικτύου είδαν σε βίντεο τον τρύγο, το πάτημα των σταφυλιών και μελέτησαν το λεξιλόγιο που σχετίζεται με το αμπέλι. Βρήκαν σύνθετες λέξεις με τη λέξη μούστος και διάλεξαν να φτιάξουν μουστοκούλουρα. Τη συνταγή τη βρήκαν στο διαδίκτυο (μουστοκούλουρα). Μελέτησαν τα υλικά και τον τρόπο παρασκευής. Όταν όμως μάς το πρότειναν, αντιπροτείναμε μια συνταγή πιο εύκολη και γρήγορη για να μπορούν να συμμετέχουν και οι μαθητές της κατώτερης βαθμίδας. Καταλήξαμε λοιπόν (πολύ ...δημοκρατικά) στην παρασκευή μουσταλευριάς και μάλιστα παραδοσιακής, με μούστο και όχι με πετιμέζι. Τη συνταγή, τη βρήκαμε, όπως πάντα, στο διαδίκτυο (μουσταλευριά παραδοσιακή) Πλύναμε χέρια, βάλαμε στο τραπέζι τα υλικά, μετρήσαμε τη δοσολογία, ανακατέψαμε μαθηματικά και γλώσσα (μισό, ένα, νεροπότηρο: ευκαιρία για σύνθετες λέξεις με δεύτερο συνθετικό τη λέξη ποτήρι... και ό,τι κάνουμε συνήθως ως δάσκαλοι, γιατί το δασκαλιλίκι γίνεται μετά από ένα σημείο τρόπος ζωής).
Σε όλο αυτό βοήθησε και ο κ. Γιώργος (Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου Ειδικής Αγωγής και Ενταξιακής Εκπαίδευσης του 6ου ΠΕΚΕΣ), που έτυχε να είναι παρών στο σχολείο εκείνη τη μέρα. Μετρούσαμε, ξαναμετρούσαμε... στο τέλος βάλαμε κουτουρού τα υλικά.
Όλοι βοήθησαν: άλλος έβαλε το αλεύρι στο μούστο, άλλος έκοψε κομματάκια τα καρύδια, άλλος ανακάτευε να μη σβωλιάσει το γλυκό, άλλος έβαλε κανέλα στα πιάτα, άλλος έπλυνε τα τσουμπλέκια και ... όλοι δοκίμασαν.
Περιμέναμε να έχει σβώλους και να μην τρώγεται. Αν αναρωτιέστε αν ήταν νόστιμο, για μας ήταν πεντανόστιμο γιατί βάλαμε κόπο και διασκεδάσαμε παίζοντας τους ζαχαροπλάστες. Η εκπαιδευτική διαδικασία όμως δεν τελείωσε εδώ. Μπαίνοντας στην τάξη οι μαθητές της ανώτερης και μέσης βαθμίδας κλήθηκαν να περιγράψουν τι έκαναν στην κουζίνα (άσκηση μνήμης, προφορικού λόγου...). Είναι πιο εύκολο για ένα παιδί να κάνει αναφορά σε ένα προσωπικό βίωμα και μάλιστα πολυαισθητηριακό. Ας μην το ξεχνάμε ποτέ: "Ακούω και ξεχνώ, βλέπω και θυμάμαι, κάνω και καταλαβαίνω" (Κομφούκιος). Ο Ανδρέας με τη βοήθειά μας έγραψε αυτό που είπε: " Η μουσταλευριά που φτιάξαμε σήμερα ήταν πολύ νόστιμη."
Ελπίζουμε η κληματαριά μας να είναι γεμάτη και του χρόνου όπως ήταν φέτος και να μας δώσει έμπνευση για καινούριες εκπαιδευτικές δράσεις.