Δευτέρα 23 και Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2020
Στο πλαίσιο των προγραμμάτων περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης«Από τον κήπο στο δάσος» και «Από το λουλούδι στον ανθόκηπο… από το δέντρο στο δάσος» αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με το ευλογημένο δέντρο της ελιάς.
Εκπαιδευτικοί στόχοι:
-να αναγνωρίζουν οι μαθητές την ελιά,
-να διακρίνουν τον καρπό από τα φύλλα,
-να γνωρίσουν τον τρόπο συγκομιδής των ελαιόκαρπων,
-να ασκήσουν τη λεπτή κινητικότητα δημιουργικά
-να γνωρίσουν μύθους σχετικούς με την ελιά.
Στην αυλή του σχολείου μας έχουμε μια ελιά. Παρατηρήσαμε τον κορμό της. Κόψαμε κλαδιά ελιάς με καρπούς και παρατηρήσαμε όλα τα μέρη του κλαδιού. Μετρήσαμε τους καρπούς που είχαν τα κλαδιά. Βρήκαμε στο διαδίκτυο βίντεο με το ελαιομάζωμα και την παραγωγή λαδιού και τα παρακολουθήσαμε.
Στη συνέχεια αποτυπώσαμε εικαστικά το ελαιομάζωμα (συγκομιδή ελιάς).
Υλικά: κλαδιά ελιάς με καρπούς, χαρτόνι κανσόν, χαρτόνι βελουτέ, οδοντογλυφίδες, πιστολάκι θερμοκόλλησης σιλικόνης, ράβδους σιλικόνης, πλέγμα, στελέχη από ρολά χαρτιού, νερομπογιές, πινέλα.
Με τις οδοντογλυφίδες φτιάξαμε σκάλες. Με τα ρολά και τα χαρτόνια φτιάξαμε δέντρα στα οποία κολλήσαμε με σιλικόνη λεπτά κλαδιά ελιάς. Κόψαμε κομμάτια πλέγματος για λινάτσα και τα κολλήσαμε στο κάτω μέρος κάθε δέντρου. Έτσι κάθε μαθητής έφτιαξε το δικό του δέντρο-έργο λιομαζώματος. Κολλήσαμε όλα τα δέντρα σε χαρτόνι και δημιουργήσαμε σε μακέτα έναν ελαιώνα σε περίοδο συγκομιδής.
Αφού ολοκληρώθηκε η κατασκευή, την τελευταία διδακτική ώρα διηγηθήκαμε το μύθο της διαμάχης Αθηνά -Ποσειδώνα για την ονοματοδοσία της πόλης των Αθηνών. (Η δραματοποίηση του μύθου θα γίνει άλλη μέρα).
Η απλή αυτή κατασκευή, χάρη στον κατάλληλο χειρισμό όλων των μελών του προσωπικού, δημιούργησε το πεδίο μάθησης για την επίτευξη στόχων που συνδέονται με όλους τους τομείς του ΠΑΠΕΑ (αναλυτικού προγράμματος ειδικής αγωγής).
"Ιδανικός δάσκαλος είναι εκείνος που γίνεται γέφυρα για να περάσει αντίπερα ο μαθητής του. Κι όταν πια του διευκολύνει το πέρασμα, αφήνεται χαρούμενα να γκρεμιστεί, ενθαρρύνοντας το μαθητή του να φτιάξει δικές του γέφυρες". Καζαντζάκης