11 Οκτωβρίου 2017: Επίσκεψη στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά. Από την προηγούμενη μέρα είχαμε προετοιμαστεί για την επίσκεψη αυτή. Μέσα από φωτογραφίες είχαμε δει το χώρο που θα επισκεπτόμασταν και είχαμε παρατηρήσει κάποιους πίνακες ζωγραφικής γνωστών ζωγράφων (Νικόλαου και Περικλή Λύτρα, Κ. Αρτέμη, Στρατή Αξιώτη, Δώρας Μπούκη, Β. Χατζή, Κ. Γρίβα κ.ά.) και κάποια γλυπτά του Γεωργίου Καστριώτη. Το φωτογραφικό υλικό το είχαμε εξασφαλίσει με τη βοήθεια της κας Αθηνάς Πάνου, υπεύθυνης των εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Πινακοθήκης.
Στόχος μας ήταν να γνωρίσουμε κανόνες συμπεριφοράς που διέπουν την επίσκεψη σε μια Πινακοθήκη, να απολαμβάνουμε την επίσκεψη σε ένα τέτοιο χώρο, να παρατηρούμε και να δημιουργούμε σχέσεις επικοινωνίας με τα έργα τέχνης, ανακαλύπτοντας μυστικά που κρύβουν και ιστορίες που αφηγούνται.
Στις 10π.μ. ήμασταν στην Πινακοθήκη. Μας υποδέχτηκαν χαμογελαστοί όλοι οι υπάλληλοι και διευκόλυναν την πρόσβασή μας στο χώρο. Η πρόσβαση είναι δυνατή σε όλους, καθότι υπάρχει ασανσέρ.
Εντυπωσιαστήκαμε από το νεοκλασικό κτίριο, που στέγαζε πριν μερικές δεκαετίες τα «Τρία Ταυ»: Ταχυδρομείο-Τηλεφωνείο-Τηλεγραφείο. Το νεοκλασικό στη συμβολή των οδών Φίλωνος και Καραολή-Δημητρίου συγκαταλέγεται στα ωραιότερα ιστορικά κτίρια του Πειραιά.
Μπαίνοντας στο κτίριο από την είσοδο της οδού Φίλωνος, οι μαθητές είδαν το κλειστό με γυάλινη οροφή αίθριο και επιφωνήματα θαυμασμού γέμισαν το χώρο.
Ανεβήκαμε στο δεύτερο όροφο από την παλιά μαρμάρινη σκάλα με την ξύλινη κουπαστή και την παραδοσιακά σφυρήλατα καγκελάκια.
Μπήκαμε στην αίθουσα με τις ελαιογραφίες. Οι περισσότερες είχαν θέμα τη θάλασσα, το λιμάνι και τα καράβια. Και φυσικό ήταν αφού ήμασταν στον Πειραιά.
Κάθε μαθητής διάλεξε να παρατηρήσει ένα πίνακα. Στη συνέχεια τον περιέγραφε, με τη βοήθειά μας, στους συμμαθητές του με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες και εκείνοι έπρεπε να τον αναζητήσουν μέσα στην αίθουσα. Έπειτα βρίσκαμε με τη βοήθεια της λεζάντας, το όνομα του ζωγράφου και τον τίτλο του έργου. Μιλήσαμε για τα χρώματα που χρησιμοποιούν οι ζωγράφοι και για τις σκιές. Διαλέξαμε ένα πίνακα που θα βάζαμε στο δικό μας το σπίτι. Σε κάποιους πίνακες μαντέψαμε την εποχή του χρόνου που αναπαριστούν. Προσπαθήσαμε ακόμα όπου υπήρχαν άνθρωποι να νιώσουμε πώς ένιωθαν. Ζωγραφίσαμε πλοία και διαλέξαμε ποιους θα βάζαμε μέσα.
Αφού χορτάσαμε τους πίνακες, περάσαμε στη αίθουσα με τα γλυπτά του Γεωργίου Καστριώτη. Βρήκαμε τα γλυπτά που είχαμε δει στον διαδραστικό πίνακα του σχολείου. Αφού τα παρατηρήσαμε προσεκτικά, προσπαθήσαμε να αναπαραστήσουμε κάποια έργα: «Μετά το λουτρό», «Ανεμοστρόβιλος» «Μεταμέλεια», «Ικεσία», «Σκλάβα», «Αντηλιά». "Τα αγάλματα ζωντάνεψαν", σχολίασε ένας μαθητής.
Από τη στάση του γλυπτού «Σκλάβα», μαντέψαμε τα συναισθήματά της κοπέλας, μιλήσαμε για τα δικαιώματα των ανθρώπων και καταδικάσαμε τη δουλεία. Επίσης προσπαθήσαμε, με την παρότρυνση αι καθοδήγηση των εκπαιδευτικών να δημιουργία μια ιστορία που να συνδέει τα γλυπτά: «Σκλάβα», «Ικεσία», «Ελευθερία».
Φεύγοντας απολαύσαμε από το παράθυρο του διαδρόμου τη θέα προς την εσωτερική αυλή και το αίθριο. Η εικόνα μας γύρισε αρκετές δεκαετίες πίσω...
Αύριο στο σχολείο θα συνεχίσουμε με τα φυλλάδια που πήραμε από την Πινακοθήκη.
Ήταν ένα πολύ δημιουργικό τρίωρο. Ευχαριστούμε όλους όσους βοήθησαν να πραγματοποιήσουμε αυτή την επίσκεψη. Ευχαριστούμε:
-το Γ.Ε.Ν που μας παρέχει το όχημα,
-τον οδηγό του, τον κ. Νίκο για την υπομονή που έχει πάντα μαζί μας, παρότι δε σταματάμε λεπτό να μιλάμε μέσα στο λεωφορείο,
-όλο το προσωπικό της Δημοτικής Πινακοθήκης Πειραιά για την κατανόηση και ανοχή που έδειξε στους μαθητές μας, την εξυπηρέτηση και το εκπαιδευτικό υλικό που μας παρείχε. Ιδιαιτέρως ευχαριστούμε την κα Αθηνά Πάνου για όλη τη συνεργασία που είχαμε στο πλαίσιο αυτής της επίσκεψης. Θα προσπαθήσουμε η συνεργασία αυτή να συνεχιστεί και στο μέλλον.
Από την επίσκεψη φάνηκε καθαρά ότι η τέχνη δεν κάνει διακρίσεις. Είναι για όλα τα άτομα και μιλά με τον τρόπο της στην καρδιά όλων.