Η σχολική νοσηλεύτρια του σχολείου μας, κα Γεωργία Ιωακείμ, στις αρχές Μαρτίου ήρθε ενθουσιασμένη στο σχολείο από το σεμινάριο που είχε παρακολουθήσει και που αφορούσε το κουκλοθέατρο και την κατασκευή κούκλας από εφημερίδες. Το σεμινάριο είχε διοργανωθεί από το εικαστικό θέατρο κούκλας "Πράσσειν Άλογα" σε συνεργασία με τις Διευθύνσεις Π.Ε. και Δ.Ε. Αθήνας, Πειραιά και Ανατολικής Αττικής, δια των Υπευθύνων Πολιτιστικών Θεμάτων. Μας πρότεινε λοιπόν, στο πλαίσιο του σεμιναρίου, οι μαθητές του σχολείου να δημιουργήσουν τις δικές τους κούκλες από εφημερίδα και να τις εμψυχώσουν σε ένα μικρό θεατρικό. Η πρόταση έγινε αμέσως δεκτή από όλους και στρωθήκαμε ...μικροί και μεγάλοοι στη δουλειά.
Μαζέψαμε εφημερίδες και με την καθοδήγηση της κας Γεωργίας, οι μαθητές τις τύλιγαν σε ρολό σχηματίζοντας τον κορμό και τα άκρα του σώματος. Στη συνέχεια, έδωσαν σχήμα οβάλ στα φύλλα και έφτιαξαν το κεφάλι, την κοιλιά, την λεκάνη και άλλα μέρη του σώματος. Με χαρτοταινία τα στερέωσαν και σχημάτισαν τις αρθρώσεις.
Στη φάση αυτή πήραν την απόφαση, η πρώτη κούκλα να είναι άντρας, μια και στο σχολείο έχουμε περισσότερα αγόρια και είναι λίγο πιο εύκολη η κατασκευή της. Έπειτα, με πινέλα έβαψαν την κούκλα με αλευρόκολλα, ώστε να γίνει όσο το δυνατόν πιο στέρεη και να μην φθείρεται από τη χρήση και τις κινήσεις στα χέρια των παιδιών. Αφού στέγνωσε, οι μαθητές της ανώτερης και μέσης βαθμίδας την έντυσαν με υφάσματα και διάλεξαν τα αξεσουάρ της. Ο κούκλος... ήταν κούκλος.
Η φωνή τού έλειπε και το όνομα. Και... το όνομα αυτού Δημήτρης...το όνομα του δασκάλου τους. Οι μαθητές ήταν ενθουσιασμένοι από την όλη διαδικασία. Τον έπαιρναν και τον έβαζαν να περπατάει, να μιλάει, να κάνει μάθημα, να επιβραβεύει, να επιπλήττει... Αφού τον χόρτασαν προχωρήσαμε στην επόμενη φάση. Να φτιάξουμε μια μικρή ιστορία με βασικό ήρωα τον κ. Δημήτρη. Το πρώτο που ήρθε στη σκέψη των παιδιών ήταν η κατάσταση με τον κορωνοϊό και τα αφήσαμε να ... αυτοσχεδιάσουν. Εμείς βάζαμε τις ιδέες τους στο χαρτί και το κείμενο δεν άργησε να ολοκληρωθεί. Απλό, χωρίς δράση και πλοκή αλλά αυθεντικό. Βάλαμε τους μαθητές να ξαναπούν τις ιδέες, πιο σωστά διατυπωμένες, και κάναμε την ηχογράφηση. Προσπαθήσαμε να τους δείξουμε πώς να κινούν την κούκλα, χωρίς να την κάνουν να αιωρείται, αλλά δεν καταφέραμε ιδιαίτερα πράγματα.
Στη συνέχεια έπρεπε να φτιάξουμε και τη φίλη του κυρίου Δημήτρη, την κα Νάντια (δασκάλα της Μέσης Βαθμίδας) και έπειτα έπαιξαν την ιστορία μαθαίνοντας πως να κινούν τις κούκλες ανάλογα με το πώς νιώθουν.
