Γιορτάζουμε την επέτειο του 1940, για να μαθαίνουν οι μαθητές μας την ιστορία ζωγραφίζοντας, παίζοντας, δραματοποιώντας, τραγουδώντας. Γιατί έτσι δεν την ξεχνούν.
Τιμούμε τους ήρωες για να έχουμε πρότυπα ζωής και αξίες, για να μη το βάζουμε κάτω στην πρώτη δυσκολία, για να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τα ουσιώδη από τα επουσιώδη και να δίνουμε στη ζωή μας νόημα και αξία.
Παρελαύνουμε καμαρωτοί, με το κεφάλι ψηλά, γιατί η Ελλάδα χρειάζεται αγωνιστές, με ιδανικά και όχι οσφυοκάμπτες και κόλακες. Καθετί που κάνουμε, προσθέτει ένα κομματάκι στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Επιπλέον με τις γιορτές και τις παρελάσεις δημιουργούμε ευχάριστα διαλείμματα στη σχολική μας ζωή και όμορφες αναμνήσεις. Τελικά τι μένει από τη ζωή στο σχολείο; Οι αναμνήσεις. Όσο περισσότερες εμπειρίες, τόσο περισσότερες αναμνήσεις! Οι μνήμες είναι ο πλούτος της ζωής μας γιατί ο αληθινός πλούτος δεν είναι στην τσέπη αλλά στην καρδιά και στο μυαλό.
Ας μη γελιόμαστε: η εικόνα που έχουμε για τους άλλους λαούς ή και για εμάς τους ίδιους συνδέεται με την ιστορία που μας έχουν αφηγηθεί όταν ήμασταν παιδιά. Η ιστορία αυτή μας σημαδεύει σε ολόκληρη τη ζωή μας. Το παρελθόν είναι ένα πεδίο προνομιακό για τη νοηματοδότηση και την ερμηνεία του τωρινού κατεξοχήν εαυτού.