Στην ανάρτηση που κάναμε στις 23 Ιανουαρίου 2020, παρουσιάσαμε το πρώτο μέρος του προγράμματος (http://dim-eid-peram.att.sch.gr/autosch/web/index.php/drastiriotites/ekpaideftika-programmata/politistikon-thematon/247-edvard-munch-kai-routina-skepsis). Λόγω ιώσεων και απουσιών αναβάλλαμε συνεχώς τη συνέχειά του.
11 Φεβρουαρίου 2020: επιτέλους... στη διάρκεια της 3ης και 4ης διδακτικής ώρας, συναντιόμαστε με τους φίλους μας από το 9ο Νηπιαγωγείο Περάματος στην αίθουσα με το διαδραστικό πίνακα, πάνω στον οποίο προβάλλεται ο πίνακας του Edvard Munch «Νέο Χιόνι στη Λεωφόρο». Ανακαλούμε στη μνήμη τι κάναμε στην προηγούμενη συνάντηση και διαβάζουμε τα ροζ (τι βλέπω), κίτρινα (τι σκέφτομαι) και πράσινα χαρτάκια (τι αναρωτιέμαι). (Artful thinking).
Αρχίζουμε να φανταζόμαστε την ιστορία που κρύβεται μέσα στον πίνακα. Με ερωτήσεις προτρέπουμε όλα τα παιδιά να σκεφτούν. Σε ποια εποχή βρισκόμαστε; Τι καιρό κάνει; Πού πηγαίνουν άραγε τα παιδιά; Οι απαντήσεις των παιδιών αποτελούν το έναυσμα για νέες ερωτήσεις και το κουβάρι της ιστορίας ξετυλίγεται σιγά-σιγά. Μια συνάδελφος γράφει ό,τι λένε τα παιδιά. Κατά διαστήματα διαβάζουμε από την αρχή την ιστορία ώστε να υπάρχει συνέχεια και συνοχή στη σκέψη τους. Όταν διαπιστώναμε ότι κάποιος ήταν αδρανής για πολλή ώρα, του απευθύναμε το λόγο και ζητούσαμε και τη δική του γνώμη. Οι σκέψεις των μαθητών, ο ενθουσιασμός τους και οι σχέσεις αιτίας-αποτελέσματος που επινοούσαν μάς εντυπωσίασαν. Ο δικός μας ρόλος ήταν απλά ρόλος εμψυχωτή και συντονιστή. Το μόνο που κάναμε ήταν να παροτρύνουμε τα παιδιά να λένε ό,τι σκέφτονταν, θέτοντας κάπου-κάπου ερωτήσεις. Η ιστορία που τελικά δημιουργήθηκε είναι η ακόλουθη:
-
Ένα χιονισμένο τοπίο - Το τοπίο του πίνακα
-
Σουβλάκια στο τραπέζι, η Εύα και ο Γιώργος κάθονται στον καναπέ και βλέπουν τηλεόραση.
-
Στο χιονισμένο δάσος το φάντασμα
-
Το χιονισμένο τοπίο με το κοριτσάκι
-
Τα τρία παιδιά και το σακουλάκι με τα μπισκότα
-
Τα τρία παιδιά στο δρόμο να περπατούν
-
Το δάσος τη στιγμή του σεισμού
-
Τα παιδιά τη στιγμή του σεισμού, που μαζεύονται σα χελωνάκια.
-
Τα τρία παιδιά αγκαλιασμένα
12 Φεβρουαρίου 2020: Επισκεπτόμαστε το 9ο Νηπιαγωγείο Περάματος για να ζωγραφίσουμε με τους φίλους μας την ιστορία που συνδημιουργήσαμε.
Κάθε μαθητής αναλαμβάνει να ζωγραφίσει κάτι συγκεκριμένο από την ιστορία. Άλλος ζωγραφίζει το τραπέζι με τα σουβλάκια, άλλος το φάντασμα, άλλος την Εύα, άλλος το Γιώργο, άλλος την τηλεόραση, άλλος τα πουλιά, τα σκιουράκια, τον ήλιο....κ.τ.λ.
Στη συνέχεια κόβουν τις ζωγραφιές. Κάποιες από αυτές αξιοποιήθηκαν στην σύνθεση των εικόνων της ιστορίας του βίντεο που δημιουργήσαμε.
Ακολουθεί η ηχογράφηση της ιστορίας από τα παιδιά. Ξεκινήσαμε χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα Audacity που ήταν εγκατεστημένο στον υπολογιστή της τάξης αλλά τελικά διαλέξαμε κάτι πιο εύχρηστο ... το κινητό μιας συναδέλφου, της κας Ελένης. Κάθε παιδί έλεγε μια πρόταση από την ιστορία.
Βρήκαν πολύ διασκεδαστικό να ακούνε τη φωνή τους. Ακόμα πιο διασκεδαστικό βρήκαν τη δημιουργία εφέ με το σώμα τους (περπάτημα, γέλιο, σεισμό).
Μέσα από όλη αυτή τη συνεργασία και την εργασία των παιδιών με κεντρικό άξονα τον πίνακα του Edvard Munch, διαπιστώσαμε ότι ενισχύθηκε η συμμετοχή και η μεταξύ τους αλληλεπίδραση. Παρατηρήσαμε ότι τόσο οι μαθητές του ειδικού σχολείου (5 παιδιά), όσο και του Νηπιαγωγείου ανοίχτηκαν και μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους μέσω μιας αναστοχαστικής διαδικασίας.
17 Φεβρουαρίου: παρακολουθούμε όλοι μαζί στο διαδραστικό πίνακα το βίντεο που δημιουργήθηκε από την ιστορία. Τίτλος του βίντεο "Περπατώντας στο χιόνι". Τα παιδιά νιώθουν πολύ περήφανα για το έργο τους και γελούν ακούγοντας τη φωνή τους, ενσωματωμένη στις ζωγραφιές τους. Αξίζει να το δείτε...
Ευχαριστούμε την κα Σοφία Μανοπούλου και τους μαθητές του 9ου Νηπιαγωγείου Περάματος. Κάνουν την καθημερινότητά μας πιο όμορφη και την εκπαιδευτική διαδικασία πιο ενδιαφέρουσα.
Και βέβαια η συνεργασία δε σταματάει εδώ. Η συνέχεια σε επόμενες αναρτήσεις.