Την Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015, παρακολουθήσαμε στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου την παιδική παράσταση, "Ο Σιμιγδαλένιος" του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου, η οποία εμπνεόμενη από πίνακες του Θεόφιλου, την ελληνική λαϊκή παράδοση και τον κόσμο των παιδικών παιχνιδιών μιας άλλης εποχής δημιουργεί παραδοσιακά κοστούμια και σκηνικά γεμάτα έμπνευση, φαντασία και κωμικότητα.
Η υπόθεση του έργου αφορά μια βασιλοπούλα που αποφασίζει να πλάσει μόνη της τον άνδρα που θα παντρευτεί. Με αμύγδαλα, ζάχαρη και σιμιγδάλι φτιάχνει τον Σιμιγδαλένιο. Ο γάμος τους προκαλεί τη ζήλια μιας άλλης βασιλοπούλας που στέλνει στρατιώτες και απαγάγουν το γαμπρό. Στην ξένη χώρα ο Σιμιγδαλένιος πίνει το ποτό της λήθης που του δίνουν και ξεχνά την προηγούμενη ζωή του. Η πρώτη βασιλοπούλα τον αναζητά παντού με τη βοήθεια του ήλιου, του φεγγαριού και των αστεριών. Στην περιπλάνησή της θα συνειδητοποιήσει την αξία και τη δύναμη της αληθινής αγάπης. Θα καταφέρει να βρει τον αγαπημένο της Σιμιγδαλένιο;
Πρόκειται για ένα τρυφερό και συγκινητικό λαϊκό παραμύθι που υμνεί τη δύναμη της αγάπης, της αυτοθυσίας αλλά και της συγχώρεσης.
Οι μουσικοί, επί σκηνής, δείχνοντας εξαιρετική κατανόηση στην περιέργειά μας, μάς παρουσίασαν, στο τέλος της παράστασης, τα όργανα που χρησιμοποιούν, παραδοσιακά στην πλειοψηφία τους όπως η γκάιντα, ο ζουρνάς και το σαντούρι και άλλα αυτοσχέδια. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, οι μουσικοί ήχοι συγχρονισμένοι και συντονισμένοι με τις κινήσεις των ηθοποιών δημιουργούν ηχητικές εικόνες που διεγείρουν τη φαντασία, ζωντανεύοντας ακόμα και τα άψυχα σκεύη του σκηνικού.
Η παράσταση συνδυάζει στοιχεία του λαϊκού παραμυθιού, του αρχαίου δράματος, της αρχαίας κωμωδίας και του δημοτικού τραγουδιού σε απόλυτη αρμονία, μεταδίδοντας άρωμα και γεύση ελληνικού πολιτισμού και μυώντας μας στο θαυμαστό κόσμο του θεάτρου.
Πριν και μετά την παράσταση, είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε και να θαυμάσουμε την εξαιρετική αρχιτεκτονική του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ, που στο συγκεκριμένο έργο του, συνδυάζει μορφολογικά στοιχεία ιστορικού εκλεκτισμού με έντονα στοιχεία μπαρόκ.
Για τους δικούς μας μαθητές ο όλος διάκοσμος, τους άφησε άναυδους. Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι τους είχαν συνεπάρει τόσο τα χρώματα, οι εικόνες και οι ήχοι, που μόνο κοίταζαν ανοίγοντας τα μάτια τους σε ό,τι έβλεπαν και δεν έβγαζαν παρά μόνο επιφωνήματα θαυμασμού.
Είχαμε την τύχη, χάρη στην ευαισθησία των αρμοδίων, να έχουμε καθίσματα στην τρίτη σειρά, κοντά στη σκηνή και κοντά σε πλαϊνή έξοδο που οδηγούσε σε χώρο όπου μπόρεσαν οι μαθητές μας να φάνε με την ησυχία τους στο διάλειμμα και να έχουν πρόσβαση σε τουαλέτες.
Ξέραμε ότι ήταν τόσα τα ερεθίσματα, που ήταν δύσκολη η διαχείρισή τους από τους μαθητές μας. Παρόλα αυτά δε μας δημιούργησαν κανένα πρόβλημα και ήταν πιο ήσυχοι από τα υπόλοιπα παιδιά.
Τήρησαν όλους τους κανονισμούς που είχαμε μάθει:
- Δεν απομακρύνομαι από το δάσκαλο / τη δασκάλα μου και τους συμμαθητές μου.
- Μπαίνω στο θέατρο και κάθομαι όπου με βάλει ο δάσκαλός μου ή η ταξιθέτρια.
- Δε μιλώ την ώρα της παράστασης.
- Δεν τρώω και δεν πίνω μέσα στο θέατρο.
- Δεν ενοχλώ το διπλανό μου.
- Τρώω στο διάλειμμα. Προσέχω να μην πέσουν σκουπίδια κάτω.
- Βάζω τα σκουπίδια μου στην τσάντα μέχρι να βρω δοχείο σκουπιδιών ή τα δίνω στη δασκάλα μου.
- Περιμένω να τελειώσει η παράσταση.
- Χειροκροτώ τους ηθοποιούς.
- Δε βιάζομαι να φύγω.
- Κοιτώ το κάθισμά μου, πάνω και κάτω από αυτό για να μην αφήσω τίποτα δικό μου στο θέατρο.
- Δε σπρώχνω κανέναν βγαίνοντας.
- Λέω τις εντυπώσεις μου αφού βγω από το θέατρο.
Πριν την παράσταση, την προηγούμενη μέρα, (29 Σεπτεμβρίου) είχαμε βρει το λαϊκό παραμύθι "Ο Σιμιγδαλένιος" στην ιστοσελίδα του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού "http://wwwΣε.snhell.gr/kids/content.asp?id=246&cat_id=11" και το διαβάσαμε στους μαθητές της ανώτερης βαθμίδας, ώστε να είναι προετοιμασμένοι για την υπόθεση του έργου, απλοποιώντας κάποιες παραγράφους, χρησιμοποιώντας συνώνυμες λέξεις και εξηγώντας λέξεις που αφορούσαν παραδοσιακά μαγειρικά ή άλλα σκεύη που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα στα ελληνικά νοικοκυριά (μαγκάνι, ανέμη, κοφίνι, τσουκάλι...).
Το διάλειμμα της παράστασης μας έδωσε την ευκαιρία να σχολιάσουμε με τα παιδιά το έργο και στην επιστροφή να κάνουμε μια ανασυγκρότηση των όσων παρακολουθήσαμε. Μας έκαναν και γελάσαμε με τα σχόλιά τους. Την επόμενη μέρα (1 Οκτωβρίου) ζωγραφίσαμε εμπνεόμενοι από την παράσταση. Ακολουθεί ένα δείγμα από τα έργα των παιδιών:
Η πριγκίπισσα του ροζ βασιλείου και το καράβι που έκλεψε το Σιμιγδαλένιο
Η πριγκίπισσα και ο Σιμιγδαλένιος
Σίγουρα κάποιοι επηρεάζονται από τα σχέδια των άλλων. Ας μη ξεχνάμε ότι κι αυτό είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Ευχαριστούμε από καρδιάς όλα τα μέλη του Εθνικού Θεάτρου, τόσο όσους συνέβαλαν στη δημιουργία αυτής της παράστασης όσο και εκείνους, που μας έδωσαν την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε δωρεάν, στο πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής του Εθνικού Θεάτρου.
Το θέατρο από την αρχαιότητα λειτουργεί ως παιδαγωγικό και ψυχαγωγικό μέσο. Διαπαιδαγωγεί και συμβάλει στη διαμόρφωση ηθικής και πολιτικής συνείδησης. Η επιλογή των κατάλληλων παραστάσεων αποτελεί πάντα αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού μεταξύ των μελών του Συλλόγου Διδασκόντων του Σχολείου μας.
