Ο Μάρτης στη συνείδηση του λαού μας είναι απόλυτα συνυφασμένος με τη Σαρακοστή και αυτό φαίνεται απο τις λαϊκές μας παροιμίες: "Λείπει ο Μάρτης απ? τη Σαρακοστή;", "Άλλα λογαριάζει ο Μάρτης κι άλλα η Σαρακοστή". "Όλοι οι μήνες τρώνε κρέας κι ο Μάρτης κόκαλα". "Ο Μάρτης πενταδείλινος και ματαπεινασμένος".
Αποφασίσαμε λοιπόν να φτιάξουμε και εμείς την Κυρά Σαρακοστή, όπως την έφτιαχναν παλιά και όπως μας το περιγράφει ένα γνωστό ποιηματάκι:
Η κυρά Σαρακοστή
Την κυρά Σαρακοστή, που? ναιέθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν, με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι ένασταυρό,
ματο στόμα της ξεχνούσαν, γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες τις μετρούσαν, με ταπόδια τηςταεπτά
κόβαν ένα τη βδομάδα, μέχρι να 'ρθει η Πασχαλιά.
Την κυρά Σαρακοστή, όλοι φτιάξτε την μαζί,
με αλεύρι και νερό, έτοιμη είναι στο λεπτό!
Πόδια πρέπει να έχει εφτά. Τις εβδομάδες να μετρά!
Στόμα δεν έχει! Ξέρεις γιατί; Κάνει νηστεία αυστηρή
Μέχρι του Πάσχα την Κυριακή.
Βάλαμε σε μια πλαστική λεκάνη αλεύρι, μπόλικο αλάτι και νερό. Τη φτιάχνουμε με πολύ αλάτι, για να μη χαλάσει μέχρι να περάσουν οι σαράντα εννέα μέρες της νηστείας και γι? αυτό δεν την τρώμε! Ζυμώσαμε αυτά τα τρία υλικά πολύ καλά και με ένα πλάστρη (δικής μας επινόησης - γυμναστηρίου υλικό) απλώσαμε το ζυμάρι και σχηματίσαμε το περίγραμμα της κυράς - Σαρακοστής. Με ζυμάρι προσθέσαμε χέρια, σταυρό,επτά πόδια και ποδιά γεμάτη κεντήδια. Η κυρά - Σαρακοστή ήταν έτοιμη και πολύ όμορφη. Τη βάλαμε σε ένα αλουμινόχαρτο και την ψήσαμε στο φούρνο του σχολείου μας.
Περίσσεψε όμως αρκετό ζυμάρι. Και τότε κάποιος έριξε την ιδέα να φτιάξουμε ένα στεφάνι... Στην άνοιξη είμαστε... Ο Μάης δεν αργεί να φτάσει.
Την επόμενη μέρα, οι φίλοι μας από το 9ο Νηπιαγωγείο Περάματος μας έφεραν άλλη μια Σαρακοστή.
Φτιάξαμε και μια από όσπρια και χαρτόνι και έτσι αποκτήσαμε τρεις Σαρακοστές, μία για κάθε βαθμίδα.
Και λίγα λόγια για την κυρά Σαρακοστή για να μην ξεχνιόμαστε.
Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι η αρχαιότερη από τις μεγάλες νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα. Αρχικά διαρκούσε έξι εβδομάδες ενώ αργότερα προστέθηκε και η έβδομη εβδομάδα και ονομάζεται έτσι γιατί περιλαμβάνει σαράντα ημέρες δηλαδή από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή πριν το Σάββατο του Λαζάρου. Μεγάλη ονομάζεται όχι για τη μεγάλη διάρκειά της αλλά για τη σημασία της που γίνεται σε ανάμνηση των Παθών του Χριστού. Nηστεύουμε, για να μιμηθούμε τη νηστεία που έκανε ο Χριστός στην έρημο.
Eπειδή παλιά δεν είχαν τα σημερινά ημερολόγια για να μετρούν το πέρασμα της νηστείας, έφτιαχναν ένα μετρητάρι. Έπαιρναν δηλαδή ένα χαρτί και ζωγράφιζαν τη Σαρακοστή σαν μια καλόγρια. Δεν της έβαζαν στόμα γιατί νήστευε και μάλιστα αυστηρά. Τα χέρια της ήταν σταυρωμένα από τις πολλές προσευχές. Είχε εφτά πόδια, ένα για κάθε βδομάδα της Σαρακοστής και ένα για τη Μεγάλη Εβδομάδα. Με το ψαλίδι κόβανε την κυρά Σαρακοστή και την κρεμούσαν στον τοίχο. Κάθε Σάββατο της έκοβαν ένα πόδι.
Το τελευταίο πόδι το κόβανε το Μεγάλο Σάββατο και το βάζανε μέσα σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε πίστευαν πως θα ήταν καλότυχος. Αλλού την έκαναν και πάνινη την ?κυρά Σαρακοστή? τους και τη γέμιζαν με πούπουλα.
Στον Πόντο έπαιρναν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, έμπηγαν 7 φτερά κότας, το έδεναν στο ταβάνι και κρεμόταν όλη τη Σαρακοστή. Κάθε βδομάδα έβγαζαν και ένα φτερό. Ο ?κουκουράς?, έτσι το έλεγαν, ήταν ο φόβος των παιδιών.
Εμείς στο σχολείο, θα κόβουμε το πόδι κάθε Παρασκευή.
Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή σε όλους!!!
