10, 11, 12 Οκτωβρίου 2014: Τρεις αξέχαστες μέρες.
"-Πότε θα ξαναπάνε;
-Πού Βασίλη;
-Εκεί που είχαμε πάει, στη Βάστα, στο ποτάμι...."
Κάνω πώς δε θυμάμαι και ο Βασίλης αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι της μνήμης, για να ...με βοηθήσει να θυμηθώ. Βρίσκουμε έτσι ευκαιρία για ανάπτυξη προφορικού λόγου, χρήση παρελθοντικού χρόνου, χρονικών συνδέσμων και επιρρημάτων... Ό,τι αγαπά η καρδιά, δεν το ξεχνά η μνήμη. Ό,τι συνδέεται με το συναίσθημα, γίνεται κομμάτι της ζωής μας, κτήμα μας.
Σκεφτήκαμε λοιπόν ότι αξίζει να αφιερώσουμε λίγο από το χώρο της ιστοσελίδας μας, σε εκείνη την εκδρομή. Θέλουμε έτσι, με την παρούσα ανάρτηση, να ευχαριστήσουμε όλους όσους πέρυσι βοήθησαν στην υλοποίηση της 3ήμερης εκδρομής μας στο χωριό Βάστα Τριπόλεως. Τότε δεν υπήρχε η ιστοσελίδα αλλά το ιστολόγιό μας. Σε αυτή την εκδρομή είναι αφιερωμένο το βιντεάκι που ακολουθεί.
Φιλοξενηθήκαμε στον ξενώνα του χωριού Βάστα από την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014 μέχρι την Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2014. Η θέα από τη βεράντα του ξενώνα μας έκανε να αγαπήσουμε πιο πολύ τον τόπο. Το μάτι ατένιζε το ατελείωτο πράσινο σε όλες του τις αποχρώσεις, έφθανε μέχρι Μεσσηνία και μετά τα ηνία της σκέψης έπαιρνε η φαντασία. Ατέλειωτος τούτος ο τόπος.
Τα γεύματα ήταν φτιαγμένα με αγνά, ντόπια υλικά, δοσμένα όλα με αγάπη: το ζυμωτό ψωμί, το ντόπιο τυρί. Κάποιοι είχαν βάλει ψυχή και χρόνο για να γίνουν όλα αυτά.
Κατεβήκαμε στη βρύση του Βάστα και απολαύσαμε το ποτάμι και τη δροσιά των πλατάνων. Τα παιδιά παρατηρούσαν τα πάντα. Τα μάτια τους έλαμπαν. Βλέπαμε τα βλέμματά τους και ενθουσιαζόμασταν. Αυτό είναι εκπαίδευση. Η φύση διδάσκει πολύ καλύτερα από μας. Δε γεμίζει το κεφάλι με πράγματα ανούσια, γεμίζει ομορφιά την ψυχή και τη σκέψη.
Θυμόμαστε τη ζεστασιά που είχε το κέρασμα στην καφετέρια, κοντά στο ποτάμι της Αγίας Θεοδώρας και τη νοστιμιά του γεύματος στο εστιατόριο δίπλα στο νερόμυλο. Κάθε βήμα σε τούτον τον τόπο ήταν ευκαιρία για νέες εμπειρίες. Στο ποτάμι οι μαθητές μας με τη βοήθεια του Θάνου έπιασαν γυρίνους, στον αλευρόμυλο παρατήρησαν πώς βγαίνει το αλεύρι, είδαν κατοικίδια ζώα και πουλιά, είδαν το Ναό της Αγίας Θεοδώρας με τα δέντρα στη σκεπή. Συνειδητοποίησαν πόσο όμορφο είναι το νερό που τρέχει, πώς είναι οι ρίζες των δέντρων και πώς απλώνονται και κυρίως το χρέος που έχουμε απέναντι στο φυσικό περιβάλλον να το διατηρούμε καθαρό. Η φύση απαιτεί τη φροντίδα και την προστασία μας.
Τα πρόσωπα των παιδιών ήταν φωτεινά και χαρούμενα. Ήταν τρεις μέρες που θα τους μείνουν αξέχαστες, τρεις μέρες που δε στερήθηκαν τίποτα. Στην επιστροφή, η μόνη τους έγνοια, μες το πούλμαν για Πέραμα. ήταν πώς θα βρίσκαμε ένα πολύ γρήγορο μέσο για να ξαναγυρίσουμε πίσω στο χωριό. Για τα δικά μας παιδιά όλα ήταν πρωτόγνωρα.
Φύγαμε γεμάτοι? Πιότερο γεμάτοι όμως νιώθαμε στην ψυχή. Και τούτο το γέμισμα ψυχής το ?χαμε πιότερο ανάγκη, ήταν η δίψα για ανθρώπινη επικοινωνία, μια επικοινωνία ουσιαστική, βαθιά, που σου θυμίζει ότι είσαι άνθρωπος και όχι μηχανή, ότι έχεις χρόνο να ανασάνεις και να πεις λόγια καρδιάς και ουσίας.
Θυμόμαστε όλα τα πρόσωπα, μα τα ονόματα μπερδεύονται στη μνήμη. Έχουν σημασία τελικά τα ονόματα, όταν νιώθεις ότι τον άλλο τον ξέρεις χρόνια; Έχουν σημασία τα λόγια όταν οι άνθρωποι επικοινωνούν με τα μάτια; Έχουν σημασία οι λέξεις και τα ονοματεπώνυμα όταν οι καρδιές των ανθρώπων νιώθουν γεμάτες; Πόση χαρά μας έδωσαν τόσοι άνθρωποι αλλά μήπως η χαρά δε γεμίζει και την καρδιά αυτού που τη δίνει; Τόσο οι γονείς όσο και οι μαθητές δεν έχουν λόγια να πουν το ευχαριστώ. Μικρές οι λέξεις, μεγάλες οι καρδιές.
Στις καλοκαιρινές μας εξωσχολικές δραστηριότητες κάθε μαθητής θα φοράει μπλούζα με το όνομά του, που μας χάρισε η ομάδα μπάσκετ της Μεγαλόπολης "ΑΕΜ Πολύβιος".
Η εκδρομή αυτή μας είχε φέρει σε επαφή με τον Αθλητικό Όμιλο "Δόξα Μεγαλόπολης", τα μέλη της οποίας μας έκαναν δώρο ένα φορητό υπολογιστή, το Δεκέμβριο του 2014.
Ευχαριστούμε επίσης όλους όσους είχαν συμβάλει στην οργάνωση του θεατρικού δρώμενου το βράδυ του Σαββάτου.
Πριν κλείσουμε, θέλουμε να ευχαριστήσουμε το Γιάννη, τον άνθρωπο που εμπνεύστηκε όλο το ταξίδι, που φρόντισε ώστε όλα να λειτουργήσουν ρολόι, που οργάνωσε το πρόγραμμά μας, που μας συνόδευε σε όλες τις δραστηριότητες, που βρήκε τους χορηγούς και που τελικά δεν θα είχε κλείσει μάτι για πολλές νύχτες μέχρι να εξασφαλίσει ό,τι καλύτερο μπορούσε να προσφέρει στους μαθητές μας, τον άνθρωπο που αγάπησαν πολύ οι μαθητές μας γιατί τους αφιέρωσε πολύ από τον χρόνο του και ο χρόνος δεν αγοράζεται.
Οι μαθητές είναι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να ξαναπάνε και αυτή τη φορά δεν πρέπει κανείς να έχει αγωνία για το αν θα μείνουμε ευχαριστημένοι, γιατί εμείς μάθαμε να χαιρόμαστε τη ζωή. Ένα κρεβάτι και ένα πιάτο φαΐ (άντε για μερικούς δύο), μπόλικο παιχνίδι και τρέξιμο ? και είμαστε πανευτυχείς.
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Εκπαιδευτικές Δράσεις (Ενδοσχολικές-Εξωσχολικές)
