Η δασκάλα της μέσης βαθμίδας, η κα Αγγελική είχε την εξαιρετική ιδέα να αξιοποιήσουμε τα ξύσματα από τις μπογιές και τα μολύβια. Η ιδέα έγινε με ενθουσιασμό αποδεκτή και όλοι ρίχτηκαν στη δουλειά. Τα υλικά μας είναι ό,τι βλέπετε παρακάτω, δηλαδή σκουπίδια: ξερά φύλλα πεσμένα στην αυλή του σχολείου, κυρίως ευκαλύπτου και ελιάς, κομμάτια φλοιού ευκαλύπτου και ξύσματα από μολύβια και μπογιές, από αυτά που όπως ξέρετε γεμίζουν καθημερινά τα καλαθάκια των τάξεών μας.
Τα παιδιά χώρισαν τα ξύσματα των μολυβιών με βάση το χρώμα - εξαιρετική εκπαιδευτική διαδικασία ταξινόμησης- και το έκαναν με πολλή όρεξη γιατί είχαν ένα σκοπό: να φτιάξουν με αυτά ένα πίνακα, ένα δικό τους έργο τέχνης που θα στόλιζε το χώρο του σχολείου τους.
Φυσικά όλοι οι εκπαιδευτικοί ήταν κοντά τους, για να τα βοηθήσουν να τοποθετήσουν σωστά το φύλλο ή το ξύσμα, για να τους πιάσουν το χέρι όπου αυτό ήταν απαραίτητο, για να συζητήσουν την εικόνα που ήθελαν να σχηματίσουν....
Με πινέλο μπαίνουν οι τελευταίες πινελιές: χρώματα στα φτερά της πεταλούδας, στη λίμνη, δρόμος...
Στη συνέχεια καλύπτουμε με χρώμα το φόντο του έργου ταμπονάροντας. Για να γίνει το ταμπονάρισμα χρησιμοποιήθηκαν χρώματα ακουαρέλας και φελλός.
Η τέχνη, στο χώρο του σχολείου, ως συναισθηματική και νοητική έκφραση, ενώνει τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, τονώνει το αυτοσυναίσθημα και κοινωνεί όσα δεν μπορεί να πει η γλώσσα (ο προφορικός λόγος).
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Εκπαιδευτικές Δράσεις (Ενδοσχολικές-Εξωσχολικές)
«Εσύ κι εγώ μαζί... δημιουργούμε ένα θαυμαστό καινούριο κόσμο»: το Νοέμβριο του 2016, λάβαμε πρόσκληση για συμμετοχή σε ένα ιδιαίτερο Φεστιβάλ με αυτόν τον τίτλο. Όταν είδαμε ότι ο φορέας που οργανώνει την όλη δράση είναι η Artability εκ μέρους της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών Πόρτα Ανοικτή, δεν είχαμε καμιά αμφιβολία για τη συμμετοχή μας. Θα ανοίγαμε κι εμείς την πόρτα της δικής μας καρδιάς και θα συμμετείχαμε με όποιες ικανότητες διαθέτουμε. Έχουμε μάθει πια ότι αξία έχει η συμμετοχή. Δίνοντας το παρόν επικροτούμε την προσπάθειά τους και ενισχύουμε το έργο τους. Αποφασίσαμε να συμμετέχουμε με ένα ένα έργο ζωγραφικής σε καμβά και με κάποια τραγούδια. Μουσικό δεν έχουμε, καλλίφωνοι δεν είμαστε αλλά μας αρέσει να τραγουδάμε και αυτό μας είναι αρκετό. Το «Εσύ κι εγώ μαζί... δημιουργούμε ένα θαυμαστό καινούριο κόσμο» στο δικό μας το μυαλό και την καρδιά έγινε «Εγώ κι Εσύ και... όλοι μαζί».
Συζητήσαμε με τους μαθητές τις ιδέες για το έργο ζωγραφικής και ξεκινήσαμε τη δουλειά ανακατεύοντας διάφορες τεχνικές: κολλάζ, ζωγραφική, δακτυλομπογιές, τέμπερα.... Απ'όλα είχε τούτο το έργο...
ΣΧΕΔΙΟ ΣΤΟΝ ΚΑΜΒΑ
Κόβουμε κόλλες γλασέ σε μικρά κομμάτια
Κολλάμε τα κομμάτια στο ουράνιο τόξο του καμβά
Φτιάχνουμε με δαχτυλομπογιές τη γη μας
Φτιάχνουμε τα μπαλόνια χρησιμοποιώντας ποικιλία υλικών, υφών και χρωμάτων
Βάφουμε το φόντο του έργου με τέμπερα
Μπαίνει η τελευταία πινελιά: Ο λογότυπος του σχολείου και η φράση-κλειδί "Η διαφορετικότητα είναι στη φύση μας"
Το κείμενο που συνοδεύει το έργο είναι το ακόλουθο:
{«Εγώ κι Εσύ και ?όλοι μαζί»: αυτό μας έδωσε την ιδέα, την έμπνευση και η συζήτηση με τα παιδιά δημιούργησε το έργο. Θέλαμε ένα ουράνιο τόξο. Κάναμε τις γραμμές του τόξου και το γεμίσαμε με χρώματα, με την τεχνική του κολλάζ. Με τη χρωματική του ποικιλία συμβολίζει την ποικιλομορφία της ανθρώπινης κοινωνίας, τη διαφορετικότητα της ανθρώπινης φύσης. Εγώ και Εσύ μαζί, τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας, σε σκέψεις, ικανότητες, χαρακτηριστικά, τρόπο έκφρασης, μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο πιο όμορφο, όπως τα χρώματα, δεμένα αρμονικά φτιάχνουν το ουράνιο τόξο.
Με τα δακτυλάκια μας, βουτώντας τα σε δακτυλομπογιές χρωματίσαμε τη γη μας, το ζωντανό πλανήτη. Ο καθένας μας με τα λόγια και τα έργα μας, με τον τρόπο ζωής μας, αφήνουμε το αποτύπωμά μας σε αυτή τη γη αλλά και στη μνήμη και στις καρδιές των ανθρώπων που ζουν γύρω μας.
Τα μπαλόνια είμαστε όλοι εμείς, που μπορούμε να υπερβούμε τις μικρότητές μας και να αναζητήσουμε τη φιλαλληλία, την αλληλοκατανόηση, την αλληλοαποδοχή, για να ?ρθουμε πιο κοντά μεταξύ μας, για να φτιάξουμε έναν κόσμο που θα χωράνε όλοι, όλα τα χρώματα, όλα τα μεγέθη, όλες οι ελλείψεις, όλα τα λάθη και όλα τα σωστά, όπου θα χωράει ο καθένας όπως είναι. Τα μπαλόνια δεν είναι κανένα ίδιο με το άλλο. Ακόμα κι αν έχει το ίδιο χρώμα, έχει διαφορετική υφή. Ο καθένας μας είναι μοναδικός, υπέροχος αλλά μόνο μέσα από τη συνύπαρξη με τους άλλους, αποκτά οντότητα, αξιοποιεί το δυναμικό του, αισθάνεται και συναισθάνεται. Για φανταστείτε ένα μπαλόνι μόνο του στον ουρανό και μετά έναν ουρανό γεμάτο μπαλόνια. Είναι το ίδιο;
Για αυτό το «ΜΑΖΙ», αποφασίσαμε να συμμετέχουμε κι εμείς στη γιορτή που μας καλέσατε. Για να κάνουμε το ΕΓΩ να πλησιάσει το ΕΣΥ και το ΕΜΕΙΣ να πλησιάσει το ΕΣΕΙΣ. }
Για αυτό το «ΜΑΖΙ», αποφασίσαμε να συμμετέχουμε κι εμείς στη γιορτή που μας καλέσατε. Για να κάνουμε το ΕΓΩ να πλησιάσει το ΕΣΥ και το ΕΜΕΙΣ να πλησιάσει το ΕΣΕΙΣ.
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Εκπαιδευτικές Δράσεις (Ενδοσχολικές-Εξωσχολικές)
Μια ηλιόλουστη μέρα, γύρω στις 10π.μ. ήρθαν στο σχολείο μας 5 νεαροί ηθοποιοί (3 γυναίκες και 2 άντρες), φέρνοντας μαζί τους μια ανάσα τέχνης, την αύρα της θεατρικής τέχνης.
Μέσω του προγράμματος ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, πηγαίνει το θέατρο, όπου υπάρχουν άνθρωποι: στην άκρη του περιθωρίου, στα ΚΑΠΗ, στα καφενεία, στα νοσοκομεία, στα Πνευματικά Κέντρα, στις Φυλακές, στις ευαίσθητες συνοικίες του Πειραιά... γιατί η τέχνη δεν έχει σύνορα, γιατί η τέχνη μπορεί να αγγίζει κάθε ανθρώπινο πλάσμα και να βγάζει από τον καθένα τον καλύτερό του εαυτό.
Οι 5 νεαροί ηθοποιοί μας ταξίδεψαν στο Νέο Ελληνικό Θέατρο χρησιμοποιώντας το θεατρικό παιχνίδι και μας προβλημάτισαν, χρησιμοποιώντας κείμενα από τα θεατρικά έργα:
- "Μπουχάρα" του Κώστα Μουρσελά
- "Αρχιτέκτονας" της Φώφης Τρέζου,
- "Κοίτα τους" του Μάριου Ποντίκα,
- "Μάτια τέσσερα" του Γιάννη Τσίρου και
- "Η αυλη των θαυμάτων" του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Οι μαθητές μας είχαν καρφώσει τα μάτια τους πάνω τους. Σίγουρα δεν καταλάβαιναν πολλά από τα λόγια αλλά η ένταση στις κινήσεις των ηθοποιών, η υπερβολή στην έκφραση των συναισθημάτων, τούς είχαν συνεπάρει. Ακόμα και οι ηθοποιοί έμειναν έκπληκτοι από τη συμπεριφορά τους. Συμμετείχαν ολόψυχα και μερικοί... ενεργά. Κάποιος σηκώθηκε να διαβάσει εφημερίδα, από περιέργεια για το τι διάβαζε ο ηθοποιός με τόση προσοχή.
Τους ευχαριστούμε για την προσφορά τους και τους ευχόμαστε έμπνευση, δημιουργικότητα και κοινό με ...ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά της ψυχής.
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Εκπαιδευτικές Δράσεις (Ενδοσχολικές-Εξωσχολικές)
Ο Μάρτης στη συνείδηση του λαού μας είναι απόλυτα συνυφασμένος με τη Σαρακοστή και αυτό φαίνεται απο τις λαϊκές μας παροιμίες: "Λείπει ο Μάρτης απ? τη Σαρακοστή;", "Άλλα λογαριάζει ο Μάρτης κι άλλα η Σαρακοστή". "Όλοι οι μήνες τρώνε κρέας κι ο Μάρτης κόκαλα". "Ο Μάρτης πενταδείλινος και ματαπεινασμένος".
Αποφασίσαμε λοιπόν να φτιάξουμε και εμείς την Κυρά Σαρακοστή, όπως την έφτιαχναν παλιά και όπως μας το περιγράφει ένα γνωστό ποιηματάκι:
Η κυρά Σαρακοστή
Την κυρά Σαρακοστή, που? ναιέθιμο παλιό
οι γιαγιάδες μας την φτιάχναν, με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι ένασταυρό,
ματο στόμα της ξεχνούσαν, γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες τις μετρούσαν, με ταπόδια τηςταεπτά
κόβαν ένα τη βδομάδα, μέχρι να 'ρθει η Πασχαλιά.
Την κυρά Σαρακοστή, όλοι φτιάξτε την μαζί,
με αλεύρι και νερό, έτοιμη είναι στο λεπτό!
Πόδια πρέπει να έχει εφτά. Τις εβδομάδες να μετρά!
Στόμα δεν έχει! Ξέρεις γιατί; Κάνει νηστεία αυστηρή
Μέχρι του Πάσχα την Κυριακή.
Βάλαμε σε μια πλαστική λεκάνη αλεύρι, μπόλικο αλάτι και νερό. Τη φτιάχνουμε με πολύ αλάτι, για να μη χαλάσει μέχρι να περάσουν οι σαράντα εννέα μέρες της νηστείας και γι? αυτό δεν την τρώμε! Ζυμώσαμε αυτά τα τρία υλικά πολύ καλά και με ένα πλάστρη (δικής μας επινόησης - γυμναστηρίου υλικό) απλώσαμε το ζυμάρι και σχηματίσαμε το περίγραμμα της κυράς - Σαρακοστής. Με ζυμάρι προσθέσαμε χέρια, σταυρό,επτά πόδια και ποδιά γεμάτη κεντήδια. Η κυρά - Σαρακοστή ήταν έτοιμη και πολύ όμορφη. Τη βάλαμε σε ένα αλουμινόχαρτο και την ψήσαμε στο φούρνο του σχολείου μας.
Περίσσεψε όμως αρκετό ζυμάρι. Και τότε κάποιος έριξε την ιδέα να φτιάξουμε ένα στεφάνι... Στην άνοιξη είμαστε... Ο Μάης δεν αργεί να φτάσει.
Την επόμενη μέρα, οι φίλοι μας από το 9ο Νηπιαγωγείο Περάματος μας έφεραν άλλη μια Σαρακοστή.
Φτιάξαμε και μια από όσπρια και χαρτόνι και έτσι αποκτήσαμε τρεις Σαρακοστές, μία για κάθε βαθμίδα.
Και λίγα λόγια για την κυρά Σαρακοστή για να μην ξεχνιόμαστε.
Η Μεγάλη Σαρακοστή είναι η αρχαιότερη από τις μεγάλες νηστείες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα. Αρχικά διαρκούσε έξι εβδομάδες ενώ αργότερα προστέθηκε και η έβδομη εβδομάδα και ονομάζεται έτσι γιατί περιλαμβάνει σαράντα ημέρες δηλαδή από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι και την Παρασκευή πριν το Σάββατο του Λαζάρου. Μεγάλη ονομάζεται όχι για τη μεγάλη διάρκειά της αλλά για τη σημασία της που γίνεται σε ανάμνηση των Παθών του Χριστού. Nηστεύουμε, για να μιμηθούμε τη νηστεία που έκανε ο Χριστός στην έρημο.
Eπειδή παλιά δεν είχαν τα σημερινά ημερολόγια για να μετρούν το πέρασμα της νηστείας, έφτιαχναν ένα μετρητάρι. Έπαιρναν δηλαδή ένα χαρτί και ζωγράφιζαν τη Σαρακοστή σαν μια καλόγρια. Δεν της έβαζαν στόμα γιατί νήστευε και μάλιστα αυστηρά. Τα χέρια της ήταν σταυρωμένα από τις πολλές προσευχές. Είχε εφτά πόδια, ένα για κάθε βδομάδα της Σαρακοστής και ένα για τη Μεγάλη Εβδομάδα. Με το ψαλίδι κόβανε την κυρά Σαρακοστή και την κρεμούσαν στον τοίχο. Κάθε Σάββατο της έκοβαν ένα πόδι.
Το τελευταίο πόδι το κόβανε το Μεγάλο Σάββατο και το βάζανε μέσα σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε πίστευαν πως θα ήταν καλότυχος. Αλλού την έκαναν και πάνινη την ?κυρά Σαρακοστή? τους και τη γέμιζαν με πούπουλα.
Στον Πόντο έπαιρναν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι, έμπηγαν 7 φτερά κότας, το έδεναν στο ταβάνι και κρεμόταν όλη τη Σαρακοστή. Κάθε βδομάδα έβγαζαν και ένα φτερό. Ο ?κουκουράς?, έτσι το έλεγαν, ήταν ο φόβος των παιδιών.
Εμείς στο σχολείο, θα κόβουμε το πόδι κάθε Παρασκευή.
Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή σε όλους!!!
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Εκπαιδευτικές Δράσεις (Ενδοσχολικές-Εξωσχολικές)
Καθαρά Δευτέρα? και οι χαρταετοί της μνήμης κατακλύζουν καρδιά και νου.
Ο χαρταετός σύμβολο της παιδικής αθωότητας, της χαράς, της ελευθερίας.
Καθαρά Δευτέρα σημαίνει αρχή Σαρακοστής, Κούλουμα, χαλβάς, λαγάνα? μα για τα παιδιά Καθαρά Δευτέρα σημαίνει «αμόλα καλούμπα?» και το παιδικό βλέμμα χάνεται? στο πέλαγος του ουρανού. Ποιος δε ζήλεψε το πέταγμά του στα ύψη, το χορό του με τον άνεμο, με τις αχτίδες του ήλιου ακόμα και με τα γκρίζα σύννεφα;
Ο περυσινός χαρταετός του σχολείου μας ήταν αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς, όλων των μαθητών και του προσωπικού του σχολείου μας.
Φέτος δουλέψαμε κατά ομάδες και ενώσαμε τους χαρταετούς μας:
Η ομάδα της μέσης βαθμίδας, μας ξεπέρασε όλους σε πρωτοτυπία.
- Πήραν ένα κομμάτι χαρτόνι και το έκοψαν σε σχήμα κανονικού εξαγώνου,
- κόλλησαν σε κάθε πλευρά του ένα γλωσσοπίεστρο διαφορετικού χρώματος,
- έκοψαν χαρτί γκοφρέ σε λωρίδες για τις ουρές
- έκοψαν χαρτί γκοφρέ σε κομμάτια μικρά και τα έκαναν μπαλίτσες, όσο καλύτερα μπορούσε ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του.
- Τοποθετούσαν την κάθε μπαλίτσα που έφτιαχναν, στις μπαλίτσες ίδιου χρώματος,
- Κόλλησαν, με ρευστή κόλλα, μπάλες ίδιου χρώματος σε κάθε τρίγωνο του εξαγώνου,
- Κόλλησαν ουρές σε τρεις εναλλάξ (μη διαδοχικές) γωνίες του εξαγώνου και ο χαρταετός τους ήταν έτοιμος, όχι όμως? για να πετάξει αλλά για αν διακοσμήσει την τάξη τους.
Όλα τα παραπάνω με τη συνεχή βοήθεια, ενίσχυση και επιβράβευση της εκπαιδευτικού.
Τι πετύχαμε με ένα τόσο δα χαρταετό; Πετύχαμε τους ακόλουθους στόχους του αναλυτικού μας προγράμματος με πολύ ευχάριστο τρόπο:
- Επιθυμία συμμετοχής σε σχολική δραστηριότητα,
- Ανάπτυξη λεπτής κινητικότητας,
- Ανάπτυξη οπτικοκινητικού συντονισμού (ματιού-χεριού),
- Ονομασία των χρωμάτων,
- Ανάπτυξη της ικανότητας ταξινόμησης με βάση το χρώμα,
- Δημιουργία θετικού αυτοσυναισθήματος και ανάπτυξη αυτοεκτίμησης,
- Ανάπτυξη της ικανότητας συνεργασίας με τους συμμαθητές μας (παίρνω και δίνω βοήθεια),
- Κοινωνικές δεξιότητες (περιμένω τη σειρά μου για να κολλήσω, αναγνωρίζω την αξία και την προσφορά του συμμαθητή μου στην ολοκλήρωση του έργου).
«Όποιος δεν έπαιξε ποτέ του με χαρταετό, δεν κοίταξε όσο χρειάζεται ψηλά. Όποιος δεν ένιωσε την αντίσταση του μεγάλου σπάγκου, δεν εκατάλαβε τη δύναμη του αέρα. Κι όποιος δεν εφώναξε με την ευθύνη και την πρωτοβουλία του παιδιού που βλέπει να κινδυνεύει στο ψηλό μετεώρισμά του ο αετός, δεν ένιωσε τη χαρά του να τα βγάζεις πέρα μόνος σου με τη Φύση».
Δημήτριος Σ. Λουκάτος
Ακολουθώντας τα ίχνη της τέχνη, αφήνοντας την καρδιά σου στα χέρια της, έχεις υψωθεί χωρίς να το καταλάβεις πολλά χιλιόμετρα πάνω από τη γη, ένας χαρταετός ανάμεσα σε πλανήτες κι αστέρια.
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Κατηγορία: Εκπαιδευτικές Δράσεις (Ενδοσχολικές-Εξωσχολικές)
